Mooie fietsronde, welke grotendeels door het Peelgebied gaat en langs meerdere kanalen die direct of indirect te doen hebben met de afgraving van veen in de Peelstreek, op de grens van Noord-Brabant met Noord-Limburg. Deze ronde kan op ieder gewenste plaats in de ronde gestart worden. Onderweg zijn meerdere horecagelegenheden.

Het Kanaal van Deurne is een 15 kilometer lang zijkanaal van de Noordervaart. Het kanaal begint in Limburg ten zuiden van Meijel en loop dan parallel aan de Helenavaart in noordelijke richting. Na 5 kilometer, na de grens met Noord-Brabant te zijn overgestoken buigt de Helenavaart in noordoostelijke richting naar Helenaveen, terwijl het Kanaal van Deurne in noordwestelijke richting loopt, langs de natuurgebieden Heitrakse Peel, 't Molentje en Deurnese Peel. Bij Griendtsveen, ter hoogte van de spoorlijn, vloeit het Kanaal van Deurne samen met de Helenavaart in het Defensiekanaal uit. Hierna loopt het Defensiekanaal verder in noordelijke richting.
Historie.
Het graven van het kanaal begon in 1874 en was een initiatief van de gemeente Deurne. Het was aanvankelijk bedoeld ter afwatering van het veengebied en voor het transport van de in de Peel afgegraven turf. De turfvaartjes in de Deurnese Peel (de zogenaamde wijken) werden op dit kanaal aangesloten. De wijken in Helenaveen echter werden aangesloten op de Helenavaart.
Een bekende historische anekdote betreft de rivaliteit tussen de veenbaas van de Griendt en het gemeentelijk veenbedrijf van Deurne. Van de Griendt weigerde zijn eigen kanaal (de Helenavaart) in medegebruik te geven en dwong de gemeente daardoor zelf een nieuw kanaal te graven (Het kanaal van Deurne). Aan die geschiedenis dankt de Peel zowel de z.g. "bajonetbocht" als het "dubbele kanaal".
Wateraanvoer
Het Kanaal van Deurne wordt sinds de jaren '50 samen met de in het verlengde gelegen Defensiekanaal benut voor de 'peelbevloeiing' ofwel wateraanvoer. Daartoe wordt water uit de Maas aangevoerd via de noordervaart en het kanaal Wessem-Nederweert. Dat water stroomt in de zomer vrij krachtig door het kanaal noordwaarts. Het Maaswater is kalkrijk van samenstelling en dus volstrekt anders van aard dan de van nature voorkomende, zure watersoort in de Peelregio.
Veel bovenlopen van talrijke beken in de uitgestrekte, verdroogde landbouwgebieden in de noordelijke Peel worden daarmee in de zomer van water voorzien. Dat betreft de Astense Aa, de Vlier en de Oude Aa aan het Kanaal van Deurne zelf, en nog meer beken aan het Defensiekanaal. Consequenties van wateraanvoer zijn een tegennatuurlijk peilbeheer (hoog water in de zomer, laag peil in de winter) en een grote hoeveelheid voedingsstoffen op bovenloopjes die van nature juist relatief voedselarm waren.
Natuur
De kalkrijke watersoort in het kanaal brengt met zich mee dat men in het water en aan de oever veel soorten vindt die voedsel- en kalkrijke wateren begeleiden, zoals gele lis, riet en brandnetel. Langs de bovenloop van de Astense Aa treft men zelfs de zwanenbloem aan. De typische boomsoort langs het kanaal is de zwarte els, terwijl in de zuur gebleven Peelgebieden de berk overheerst. Het kanaal is vanwege zijn ligging in de Deurnese Peel, maar ook vanwege zijn eigen hydrolbiologische betekenis aangewezen aan deel van het beschermd natuurmonument de Deurnese Peel.

Afwateringskanaal Meijel-Neer aan de Maas
Het Afwateringskanaal Meijel-Neer aan de Maas (ook: Neerskanaal) is een kanaal dat loopt van de Noordervaart en de Helenavaart bij Meijel naar Neer, waar het tussen Neer en Kessel-Eik uitmondt in de Maas.

Geschiedenis
In 1657 werd de Gekke Graaf aangelegd. Dit was een droge gracht die de grens markeerde tussen Spaans Opper-Gelre in het noorden en het Prinsbisdom Luik in het zuiden. Het tracé van deze Gekke Graaf vormde de basis voor het veel later gegraven Afwateringskanaal.

Het probleem was de afwatering van de Peel. Aanvankelijk wilde men het (zure) water van de Peel laten afvloeien via de Noordervaart en de Zuid-Willemsvaart, maar hiertegen werd bezwaar geopperd door de bezitters van vloeiweiden langs deze Zuid-Willemsvaart, die immers gevoed werd door kalkrijk Maaswater.

Aldus ontstond het plan om een ruim 10 kilometer lang afwateringskanaal naar de Maas te graven. Het kanaal moest 8 meter breed en 1,5 meter diep worden. De bedoeling was dat het ook de directe omgeving zou ontwateren en dat het geschikt zou worden voor kleine schepen. Van 1854 tot 1861 werd er aan gegraven. Toen werd het opgeleverd. Jan van de Griendt speelde als aannemer een rol bij de aanleg ervan.

Er behoorden bij het kanaal een aantal sluizen. Deze waren van hout en werden van 1884-1888 vervangen door met basalt en baksteen versterkte sluizen. De scheepvaart bleef beperkt, want men kon via het kanaal niet de Maas op varen: Er was een losplaats bij de Napoleonsweg tussen Neer en Kessel-Eik, en van daar uit kon Meijel worden bereikt. In 1933 werd het kanaal voor de scheepvaart gesloten en diende nog slechts als afwateringskanaal, waarbij ook nog eens het waterpeil werd verlaagd om de afwatering te bevorderen.

Tegenwoordig is het kanaal ook van toeristische en cultuurhistorische betekenis.
 

Verdere informatie onder